Sana sevgimi helal etmiyorum! Bana iyi gelenler, hep benden gidenler oldu. Bizde adettir, gelene Roma’yı, gidene kınayı yakarız! Bizim gülüşlerimizi alıp, kendi gülüşlerini bıraktılar. İçimizden gelenleri yazıyoruz, içimizden gidenler için.
Defol git! Desem, yol parası isteyecek insanlar tanırım. Bazen öyle biri gelir ki; bütün gidenlere teşekkür edersin. Bazıları gitmeyi bile beceremiyor. Ya anısı kalıyor, ya acısı. İnsanlar gördüm hep varmış gibi gelip. Hiç yokmuş gibi gittiler. O kadar çok gittiler ki benden, kalmanın ne demek olduğunu unuttum. At 7 günde, it yediği günde unuturmuş. Sen kaç günde unuttun sevgili?
Sevginle sevdiğin kadının aklını almalısın, yarı yolda bırakıp ahını değil. Gidene dur demekte neymiş? Asfalt bile dökeriz, maksat rahat yol alsın. Dinlediğim bir şarkıdan esinlenerek söylüyorum. Sende başını alıp gitme ne olur. Gitmek için bahane arardın ya; Al işte gözümün üstünde kaşım, altında yaşım var. Gitmek, insanın başarabildiği en kolay görevdir. Gidenlere Sözler Asıl zor olan, kendine gelmektir.
Gidenlere de teşekkür ederim. İyi ki varsın dedikten sonra gitmeleri ve güvenilmemeyi öğrettiler. Gitmem diyenlere sesleniyorum! “Herkes gider bir gün, ya ölerek ya da öldürerek” ama mutlaka gider. O başkasına gidecekse bırak gitsin. Kendini kaybetsin. Bir gün geri dönerse sakın affetme! Yaşarken ölmeyi o da öğrensin. Olmuyor, yapamıyorum der. Sen daha iyilerine layıksın der. Kendine iyi bak, hoşçakal der. Ben ş*refsizin önde gideniyim demez.